Overpeinzing 1

Het einde van het jaar komt met rasse schreden naderbij en eigenlijk is het wedstrijd seizoen nu afgelopen. Een enkeling loopt nog op Terschelling maar voor de meeste lopers zit het erop voor dit jaar.  Het lijkt misschien nog wat vroeg voor een evaluatie, maar de plannen en schema’s op sportief gebied voor komend seizoen moeten weer op een rijtje gezet worden.
Hoogtepunt voor mezelf was Rotterdam. Elf lopers aan de start. Op eentje na allemaal gefinished. Toch ook stof tot nadenken. Loper geblesseerd en een loper die pas na een half jaar weer op de training verscheen. Overtraind? Moeten we nog eens over praten. We zijn begonnen aan de klus met een schema voor de hele groep, van 22 weken. Voor komend jaar staat Enschede op de planning, maar ik denk dat het met een korter schema kan.  Ander hoogte punt is dat we denk ik bij elke loop van het Ommelander circuit met de grootste groep lopers aan de start zijn verschenen, en dat terwijl er in de omtrek veel grotere loopgroep te vinden zijn. Dat geeft mij in ieder geval het idee dat de groep het leuk vindt om hard te lopen.
Ook het eerste seizoen dat ik niet de starters groep begeleidde, maar Bert. Ook Bert maakt mee wat in elke startersgroep gebeurt; afvallers, veel niveau verschil, en vragen van lopers waar geen eenduidig antwoord op is. Een psycholoog heeft het soms makkelijker. Bert is fanatiek in zijn trainerschap, en dat is goed. Houdt mij ook scherp. We zijn met zijn tweeën naar een symposium geweest en terug gekomen met nieuwe inzichten. Begin november gaan we voor het eerst naar de looptrainersdag. Eens kijken wat we daar opsteken. Zonder de ‘push’ van Bert zou ik daar eerst niet heen zijn gegaan.

Dit was ook het seizoen waarbij voor het eerst lopers zich aanmeldden die niet komen voor de gezelligheid. Een duidelijk doel voor ogen. Dat willen ze en daar gaan ze voor. Dat brengt ook gelijk weer nieuwe verantwoordelijkheden met zich mee. Deze lopers willen vooruitgang boeken en dat betekent grenzen verleggen. Over de grens is een stap te ver, maar het blijft aftasten waar de grens ligt. Ik roep wel eens dat je niet weet waar de grens ligt tot je erover heen bent geweest, maar dat is toch iets wat je eigenlijk niet wilt. Vaak hoor je van de lopers te laat dat de grens overschreden is en ligt een blessure op de loer.

Om lopers beter te maken moet je als trainer dingen proberen. Als zo’n experiment mislukt, verknal je het seizoen van de loper en het vertrouwen in de trainer. Zo’n experiment duurt beste wel lang. Soms wel een heel seizoen. Wanneer een bepaalde aanpak werkt voor de ene loper hoeft dat niet hetzelfde effect te hebben bij een andere loper. Er zijn lopers die je elke training ziet werken en elke wedstijd hun best ziet doen, maar er zit weinig progressie in. Daar moet dus een persoonlijker aanpak aan te pas komen. Persoonlijke schema’s die je voor een prikkie kunt downloaden op het internet kunnen best werken, maar misschien ook niet. Soms wordt je ook wijzer door gewoon te kijken waar het schip strandt. Zelf heb ik gisteren de snelste seizoentijd gelopen sinds Stedum en dat terwijl mijn training alleen uit in en uitlopen bestaat. Leermoment.

Afgelopen weekend waren Ellen, Rene Rijploeg en ik als vrijwilliger actief tijdens de marathon van Amsterdam. Rene had ons een beetje verteld hoe het in zijn werk ging en het leek ons wel leuk. Het was ook leuk. Mooie sfeer langs de kant en zo leer je nog eens wat. Persoonlijk had ik nog nooit bij een waterpost gestaan. Wat heel leuk is, is wanneer een loper gewoon dankjewel zegt als hij een bekertje van je krijgt en een beetje oogcontact voor het bekertje gepakt wordt helpt ook heel veel voor een goede overdracht van een bekertje. Vrijwilligers verdienen respect en plezier dus bedank ze een keer tijdens een loop, bij de inschrijving of als hij het verkeer voor je regelt. Een totaal respectloos gebaar vind ik het wanneer je een wedstrijd gaat lopen met doppen in je oren. Ook in Amsterdam liep weer een gedeelte van de ‘hardlopers’ met muziek of luisterboek als gezelschap. Wat geeft je hiermee aan?: Ik vind lopen niet leuk en daarom luister ik onderweg naar muziek? Ik heb lak aan lopers rondom mij en om een praatje met medelopers zit ik niet te wachten? Als het publiek mij aanmoedigt hoef ik dat niet te horen?Als iemand wil passeren hoor ik dat lekker niet dus ik blijf lopen waar ik loop? De organisatie heeft op elke kilometer een bandje neergezet, maar dat is aan mij niet besteed? Vrijwilligers die me water aangeven hoef ik ook niet te horen? WTF  doe je daar met die doppen in je oren. De lopers die daar liepen met zonder doppen in hun oren wil ik hartelijk bedanken want daar heb ik echt van genoten.

Gisteren was de Ekensteinloop. Mooie opkomst, mooie resultaten. Leuk. En zowaar een prijswinnaar onder ons. Van de 20 lopers loopt de helft een PR of beste seizoentijd en dat op een glibberig parcours en een afstand die echt wel klopt en slechts 1 haas op de 5 km. De piek had ik gepland met de Eemsmondloop, dus ergens klopt er hier iets niet. Er is werk aan de winkel.

afbeelding van Rene

Reacties

afbeelding van Richard vd W

Richard vd W

ik begrijp je overpeinzing als trainer wel denk ik, het is moeilijk om voor zo'n grote en diverse groep het iedereen naar de zin te maken en zijn/haar prestatie ook nog eens laten verbeteren. Daarnaast moet je dondersgoed oppassen dat mensen niet geblesseerd raken, hoewel je daar als trainer ook niet gelijk voor verantwoordelijk hoeft te zijn. ook moet de sfeer goed zijn.
Maar alleen al het feit van overpeinzing van jou en ik weet zeker Bert ook geeft aan dat jullie met grote passie jullie  werk als trainer uitvoeren, waar wij als club heel erg dankbaar voor moeten zijn.......
Ga zo door